Sen gittikten sonra
Ne güneş doğdu
Ne her gün yaptığım kahvaltı karnımı doyurdu
Ne de her gün kulağım da çınlayıp duran şarkı çaldı..
Meğer
Güneş yüzün,
Karnımı doyuran yanımda oluşun,
Bu ince sesin benim kulağım da çınlayıp çınlayan şarkımmış..
Hadi çık gel her şeyinle gel.
İnci gibi dişlerinle, uzun ince parmaklarınla, yüzünde ki tebessümle gel.
Ne karanlık sokaklar
Ne sensiz dizeler
Ya da ne bileyim trensiz raylar
Her şey boş geliyor sevdiğim
Güvercin yavrusunu düşünmeden ekmek yiyebilir mi
Ya da sokakta aç gezen kedi aylak aylak gezebilir mi
İşte ben de için de sen olmayan kalple yaşamıyorum.
Çık gel bir akşam üstü yanıma
Ayı'n ışığı suretimize vururken
Tut ellerimden sıkıca bırakma
Isıt beni teninin sıcaklığı ile
Bırakma beni bu karanlıkta tek başıma
Burası hasret ile çevrilmiş dört duvar
Dar geliyor bana burası sensiz
Gel yanıma bir akşam üstü
Her geçen gün bir parçam ölüyor
Korkuyorum sensizliğe alışacağım diye
Bir gün unutacağımdan korkuyorum
Hayal bile edemezken senin olmadığın bir dünyayı
Kalbimi parçalıyor anlamını veremediğim duygular
Bu muydu aşk, acı çekmek mi ?
Bir yanım eksikken sensiz
Bahar da ki çiçeklerin kokusu seni hatırlatırken
Düşünemiyorum dalıp gidiyorum hayallere
Belki bir gün gelirsin diye...
Hayatımdan çıkıp gittin ya
İçtiğim sigara bile zehir oldu bana
Çayın tadını alamaz oldum
Hislerimi yitirdim sen gidince
Acılarımı, uykularım dindirdi
Bu katlanılmaz yalnızlıkta
Tek başıma bıraktın beni
Kalbimde ki ateşi söndürdün
Kayboldum karanlığın içinde
Tüm kapılar yüzüme kapanırken
Bir tek umut kaldı bana
Çaresizce oturdum karanlıkta
Umut kapısından geçmeni bekleyerek...
Bir gece çıktın karşıma ansızın
Güneşim oldun bana
İnsanlar güneşe nasıl muhtaçsa
Bende sana muhtacım
Güneşim sensin bana çünkü
İçimi ısıtan gülüşün, bakışların o nazik kalbin
Hüzünlü hüzünlü bakıyorsun ya öyle
Kaybolup gidiyorum gözlerinde
Ay'ın güneşi gibi parlayan gözlerinde ki damlaların yansıması
Bir tuhaf ediyor beni ismini koyamadığım duygular, hisler
Seviyorum seni gönlümde ki açan bir çiçek gibi...
Her şey o kadar güzeldi ki
Bir ara durup düşündüm
Hemde en başından
Olmaz dedim olamayacak dedim
Mutluluk bize hiç uğramaz dedim
Gerçek olamayacak kadar güzeldi
Çünkü mutluydum seninle
Kısa da olsa anılarım da hep kalacaksın
Bu sana son şiirim tesadüfüm
Gönlümdeki hiç solmayan bir çiçek gibi
Hatırlayacağım seni hoşçakal...
Gülüşün müydü kalbimi ısıtan
Yoksa hüzünlü ve buruk bakan bakışların mıydı kalbimi yakan
Ellerimden kayıp gittiğin gün,
Bir parça mı da alıp götürdün yanında
Oysa ki ne çok alışmıştım kokuna
Sarılmıştın ya hiç bırakmayacakmış casına
Korkmuştum o an kokusunu ezbere,
Bildiğim birine nasıl veda edebilirim diye
Bile bile yangına yürüdüm
Biz olamadık çünkü...
Gülüşün doğuşuna benzetirim gülüşünü
Kalbimin attığını hissettirir,
Karanlığıma ışık olur,
Huzur dolar içim sen ile birlikteyken
Düşlere dalarım mutlu olduğumuz diyarlarda
Hiç bitmesini istemedim o düşler
Ahh benim melek yüzlü sevgilim
Canını bu kadar yakan neydi ki
Ben den kaçarmış casına uzaklaşman
Birine bağlanmanın verdiği bir korkumuydu bu yoksa
Oysa ki sen kalbimin derinliklerinde açan bir çiçektin...
